Bezoek ook eens onze webwinkel,
WWW.HYGGELIV.NO
Klik met de linker muisknop op een foto om deze vergroot weer te geven.

20-06-2008

Slachtemarathon



Vorige week woensdag ben ik voor een week naar Nederland geweest niet omdat ik aan een week vakantie toe was maar om 14 juni de Slachtemarathon te lopen. Na een" gedegen" voorbereiding die bestond uit 5 x van mijn werk in Rygg naar huis te lopen (11.5 km.) en 6 x heen en terug te fietsen naar en van Rygg, waren Ida( oud collega,nog minder getraind) en ik tot de conclusie gekomen dat we op karakter moesten lopen(beide niet wetende wat dat is). Na een gezellig avond voetbal kijken bij Joke met twee glazen wijn,"Ja op zo'n overwinning moet gedronken worden"lag ik om 1 uur in mijn bed (over goede voorbereiding gesproken). S' morgens om kwart over vier stond Ida bij hotel Doller op de stoep om te vertrekken naar Leeuwarden waar we om 6 uur met de bus vertrokken naar de Start in Easterbierum. Van daaruit zijn wij om net voor half 8, na ingezegend te zijn door de slachtiatoren vol goede moed begonnen met wandelen. Na ongeveer 8 km. hadden we de nieuwe brug bereikt "dit gaat lekker". In Achlum aan gekomen "het gaat nog steeds goed" besluiten we om een pauze te nemen met een lekker kopje groente soep. Het weer is goed en de voorspelde regen blijft uit, er kan al wat kleding uit. Wel komen we tot de conclusie dat de spieren wel weer op gang moeten komen. Maar we hebben zeker geen spijt van deze stop wel merken we naar iedere (plas)stop dat opnieuw beginnen steeds moelijker wordt maar we kunnen nog steeds genieten van alle dingen die we zien en horen ondereweg. En het is prettig dat er veel publiek langs de kant staat aanzienlijk meer dan vier jaar geleden. Ondertussen zijn we al begonnen met het aftellen van de km's en met nog tien km voor de boeg kan ik niet meer zeggen dat het goed gaat, maar goed genoeg om door te gaan, en met nog 5 km te gaan weten we dat we het zullen redden maar dan wel OP KARAKTER alles doet nu pijn vooral de boven benen en in de kuiten en brandende voeten maar nu geven we niet meer op, we zien mensen die er nog erger aan toe zijn en dat geeft moed en dan eindelijk de finish HEERLIJK!!!!!!!!!

Bijna thuis.